27-) Zuhrî şöyle dedi: Bana Âmir ibn Sa-d (103 104) babası Sa-d ibn Ebî Vakkas (radıyallahü anh-55 58)-dan haber verdi ki şöyle demiştir: Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) bir takım insanlara dünyalık veriyordu; bu Sa-d da orada oturuyordu. Derken Rasûlüllah içlerinden en ziyâde beğendiğim birini bıraktı. Bunun üzerine: Yâ Rasûlallah! Fulânı niçin bıraktın? Vallahi onu bir mü-min biliyorum dedim. Öyle deme müslim (de) buyurdu. müddet sustum. Nihayet o adam hakkındaki bilgim bana galebe etti de dayanamadım yine sözümü tekrar ederek: Fulânı niçin mahrum bıraktın? Vallahi ben onu mü-min biliyorum dedim. Öyle deme müslim (de) buyurdu. yine sustum. Lâkin o zât hakkındaki bilgim bana galebe etti sözümü tekrar ettim. Rasûlüllah yine o sözü tekrar ettikten sonra: Ey Sa-d bir adama Allah onu yüzü koyun ateşe atmasın diye başkasını daha ziyâde sevdiğim hâlde ihsanda bulunduğum olur buyurdu. hadîsi Zuhrî-den Yûnus Salih ibn Keysân Ma-mer ibn Râşid ve Zuhrî-nin erkek kardeşinin oğlu Muhammed ibn Abdillah da rivayet etti.