384-) Peygamber-in zevcesi Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Ben Rasûlüllah-ın ön tarafında ayaklarım O-nun kıblesine (yani secde edeceği yere) gelmek üzere uyur idim. O secdeye vardığı zaman eliyle beni dürterdi de ben ayaklarımı geriye çekerdim. Secdeden kalktığı zaman yine uzatırdım. Âişe der ki: O zamanlarda evlerde kandiller (yani ışıklar) yoktu.