1381-)  Omer ibnu-l-Hattâb(radıyallahü anh) şöyle demiştir: Abdullah ibnu Ubeyy ibn Selûl öldüğü zaman Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) onun cenazesine namazını kıldırması için çağırıldı. Rasûlüllah kalkıp dikilince ben O-na doğru sıçrayıp fırladım da: Yâ Rasûlallah! Abdullah ibn Ubeyy üzerine cenaze namazı kılacak mısın? Halbuki o şu şu şu ve şu günlerde şöyle şöyle demişti diyerek Rasûlüllah hakkındaki çirkin sözlerini teker teker sayıyordum. Rasûlüllah gülümsedi de: "Benden geriye çekil yâ Omer!" buyurdu. Ben kendisine karşı sözü çoğaltınca: "Ben muhayyer kılındım da istiğfar etmeyi tercih ettim. Eğer ben yetmişten fazla istiğfar ettiğim takdirde ona mağfiret edileceğini bilir olaydım muhakkak yetmiş defadan ziyâde mağfiret isterdim" buyurdu. Omer dedi ki: Akabinde Rasûlüllah Abdullah ibn Ubeyy üzerine namaz kıldı sonra döndü. Ancak az bir zaman ikaamet etmişti ki nihayet Berâe sûresinden iki âyet indi: "Onlardan ölen hiçbir kimseye ebedî duâ etme (defn veya ziyaret için) kabrinin başında da durma. Çünkü onlar Allah-ı ve Rasûlü’nü inkâr ile kâfir oldular; onlar fasıklar olarak öldüler" (et-Tevbe: 84). Omer: Ben sonra Rasûlüllah-a karşı olan o günkü cür-etimden dolayı hayret ettim Allah ve Rasûlü en iyi bilendir demiştir.