6736-) Bize Âsim el-Ahvel haber verdi: Ben Ebû Usmân-dan işittim; o Usâme-den şöyle tahdîs ediyordu: Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem)-ın bir kızı haber gönderdi. Rasûlüllah-ın beraberinde Usâme ibn Zeyd Sa-d ibn Ubâde Ubeyy ibn Ka-b bulunuyorlardı. Kızı: Oğlum ölmeye yaklaştı hemen bize geliniz! diyordu. Rasûlüllah kızına selâm söylüyor ve: "Allah-ın aldığı ve verdiği herşey kendisine âiddir. Ve herşeyin Allah katında ta-yîn edilmiş bir ömrü vardır. Sabret ve sabrın sevabını Allah-tan bekle!" buyuruyordu. kızı tekrar haber yollayıp bu sefer yemîn vererek muhakkak gelmesini istedi. Bunun üzerine Rasûlüllah kalktı biz de O-nunla beraber kalktık. Rasûlüllah kızının evine varıp oturunca hasta çocuk kendisine verildi. Rasûlüllah çocuğu kucağına oturttu. Çocuğun nefsi gidip geliyor can çekişiyordu. Rasûlüllah-ın iki gözü yaş döküyordu. ibn Ubâde: Yâ Rasûlallah! Bu yaş bu ağlama nedir? dedi. Rasûlüllah: "Bu (sessiz) ağlama ve gözyaşı Allah-ın kullarından dileyeceği kimselerin gönüllerine koyduğu (ilâhî) bir rahmettir. Allah ancak kullarından merhametli olanlara merhamet eder -yahut: Allah bunu ancak kullarından merhametli olan gönüllere ihsan eder-" buyurdu.