3140-) Bize Amru-n-Nâkıd ile İbn Ebi Ömer hep birden İbnİ Uyeyne-den rivâyet ettiler İbn Ebî Ömer ki): Bize Süfyân rivâyet etti. ki): Zührî-yi Urvetü-bnü-z-Zübeyir-den naklen rivâyet ederken dinledim. Urve şöyle dedi: (sallallahü aleyhi ve sellem)-in zevcesi Âişe-ye: Ben Safa ile Merve arasında sa-y yapmayan bir kimseye bir şey lazım geldiğini zannetmiyorum. Onların arasında sa-y yapmamış olmama da aldırış etmiyorum! dedim. Âişe: Ne çirkin söz söyledin ey kız kardeşim oğlu! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sa-y yapmış Müslümanlar da bunu îfâ etmişlerdir. Binâenaleyh bu bir sünnet olmuştur. Safa ile Merve anısında sa-y yapmayanlar ancak Müşellel-deki azgın Menâta telbiye getirenlerdir. İslâmiyet gelince biz bunu Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) sorduk. Bunun üzerine Allah (azze ve celle) ki Safa ile Merve Allah-ın şeâirindendir. İmdi her kim Beyti hacceder yahut ömre yaparsa bunların arasında sa-y yapmasından beis yoktur.) âyet-i kerîmesini indirdi. dediğin gibi olsaydı âyet-i kerîme: kim sa-y yamamakta bir beîs yoktur.) şeklinde inerdi; dedi.» dedi ki: «Ben bunu Ebû Bekir b. Abdirrahman b. Haris b. Hişam-a söyledim de onun hoşuna gitti ve şöyle dedi: İşte ilim budur! Vallahi ben ulemâda» bir takım kimseleri şunu söylerken İşittim: Araplardan Safa ile Merve arasında sa-y yapmayanlar: İta iki taş arasındaki sa-yimiz câhiliyet devrinden kalma bir âdettir.) derlerdi. Ensardan diğer bir takım Araplar: ancak beyti tavaf etmeye memur olduk. Safa ile Merve arasında sa-y yapmakla me-mûr değiliz!) diyorlardı. üzerine Allah (azze ve celle): ki Safa ile Merve Allah-ın şeâirindendir.) âyet-i kerîmesini indirdi.» Bekir b. Abdirrahmân: «Zannederim bu âyet her iki fırka hakkında nâzil olmuşdur.» dedi.