6257-) Bize Ebû Küreyb dahi rivâyet etti. ki): Bize Ebû Muâviye A-meş-den o da Müslim-den o da Mesruk-dan o da Âişe-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir işe ruhsat verdi de bazı insanlar ondan çekindi. Bu Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in kulağına geldi. Ve kızdı. O derece ki: Gadab yüzünden belli oldu. Sonra şöyle buyurdular: kavimlere ne oluyor ki: Bana ruhsat verilen şeyden yüz çeviriyorlar! Vallahi ben onların Allah-ı en iyi bileni ve ondan en çok korkanıyım.» hadîsi Buhârî «Edeb» ve «İ-tisâm» bahislerinde; Nesâî «Kitâbu’l-Yevm ve-lleyle»-de tahric etmişlerdir. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in burada ne yaptığı malûm değildir. Ancak Ashâb-ı Kiram kendi yaptıklarının daha doğru olduğunu zannederek bu işde ona uymaktan çekinmişlerdir. Onların bu hâlini duyan Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) yemin ederek kendinin Allah-ı onlardan daha iyi bildiğini kendi Allah korkusunun onla-rınkinden çok daha fazla olduğunu bildirmiştir. Bundan murad: «Bu iş-den çekinmek sizin zanettiğiniz gibi Allah-a daha yakınlık sayılmaz. Allah-a yakın olmak onun emirlerine uymak ve ondan korkmakla olur. Yoksa hayâlâtla ve emretmediği şeyleri yapmağa çalışmakla bir şey elde edilmez.» demektir.